Franz Josef, Hokitika & Fox
Door: Penny
Blijf op de hoogte en volg Penny
07 Maart 2015 | Nieuw Zeeland, Franz Josef
Na een lange busrit van 10 uur kom ik aan in Franz Josef, ik ben er moe van. In dit hostel hebben ze gratis goedgevulde groentensoep in de avond en gratis ontbijt. Ik ben op tijd voor de soep, ik eet een lekker bord soep, neem een douche en kruip lekker op tijd in bed met mijn boek.
De volgende dag ontbijten en de deur uit. Ik heb het bijna niemand verteld, maar de meeste weten het nu inmiddels vanwege mijn berichtje op facebook, hier wil ik dus heel graag skydiven! Hier is het volgens de lonely planet het beste uitzicht voor een skydive. Als ik het dan ga doen, dan goed! Je kunt voor verschillende hoogtes kiezen; 13.000 ft, 16.000 ft of 19.000 ft. Ik ben van plan om voor de 16.000 ft te gaan.
Ik wil hier ook graag een kayak doen op lake Mapourika, 7 km van de gletsjer. Ik heb op de site van glacier kayaks gezien dat zij een combodeal doen met de skydive. Ik ga naar het kantoortje van de kayaks om meer informatie te halen. Het is 9.00 uur in de ochtend. Mike weet me te helpen, en hoe....! Zo'n 20 minuten later loop ik naar buiten om me te melden bij Skydive Franz om om 10.00 uur de 19.000ft sprong te gaan doen. Holy shit! Haha... en dan doe ik die avond om 17.30 de sunset kayaktour. Haha dat had ik niet verwacht toen ik naar binnenliep. Misschien maar goed ook, kan ik me niet druk maken. Bij Skydive Franz aangekomen, vul ik wat papierwerk in en is het wachten op het busje dat mij en andere waaghalzen naar het vliegveldje zal brengen. Dan duurt wachten best lang, dan wordt het 10.00 uur, en 10.10, 10.15 en het wordt alsmaar bewolkter en bewolkter... niet drukmaken gewoon afwachten. Dan komt die lieve meid van de receptie om 10.25 het slechte nieuws brengen... we kunnen niet gaan. Shit! :( ik kan mijn geld terug krijgen of andere tijd kiezen. Ik krabbel zeker niet terug, nu wil ik het doen ook! We spreken af dat ze mij bellen als het nog een keer doorgaat vandaag. Als ik niks hoor proberen we het morgen weer. Goed dat ik hier nog even ben en dus speling heb. Ik besluit naar de gletsjer te gaan en op vanmiddag te hopen en anders morgen. Ik heb in ieder geval de kayak vanavond.
De wandeling naar de gletsjer houdt in eerst 5 km te wandelen naar de parkeerplaats van de gletsjer en dan nog 1,5/2 uur op en neer naar de gletsjer. Ik besluit maar weer een gokje te wagen met liften, en met succes. Twee lieve meiden pikken me op. Het blijken twee meiden te zijn die ook eigenlijk de skydive zouden doen. Wat is het gaaf om daar te lopen. Het is zo gigantisch groot, zo moeilijk te bevatten. Dan voel je je ineens heel klein... eerst loop je over een mooi wandelpad door een soort bos, daarna kom je in het gletsjer gebied en zie je in de verte de gletsjer al liggen. Oh dacht ik, ik ben er al bijna. Hm, maar als ik verderop kijk zie ik bewegende stipjes.. verrek, dat zijn mensen! Haha toch iets verder dan gedacht. Onderweg loop je langs watervalletjes en de rivier, direct afkomstig van de gletsjer. Wat heeft dat water toch een bijzonder mooie lichte kleur blauw verder van de gletsjer vandaan, wow echt heel mooi. Een paar keer stop ik tijdens het wandelen om eens goed om me heen te kijken en alles in me op te nemen. En dan ben ik daar, op 500 meter verwijderd van de gletsjer. Vanwege veiligheidsredenen kun je niet dichterbij komen. Althans, niet te voet, wel met de helikopter. Die besluit ik deze keer niet te doen hihi.. ;-) Ik geniet, zoals al zo vaak op deze reis:)
Ik wandel op mijn gemak weer terug naar de parkeerplaats. Daar zie ik een stelletje in de auto stappen en vraag of ze me in het centrumpje weer af willen zetten. Dat willen ze, heel fijn! Dan is het weer wachten. Als de skydive niet doorgaat, ga ik om 17.30 uur de kayak doen. Deze duurt zo'n drie uur, dus moet ik zorgen dat ik vooraf heb gegeten. Ik besluit buiten de deur te eten en geniet van een heerlijke kipschnitzel met frietjes. Ik zit lekker in het zonnetje, wat een mooie dag. Terug in het hostel maak ik me toch maar klaar voor de kayak tocht. De bewolking lijkt niet weg te trekken en ik word niet gebeld. Dus, op naar de kayak.
Daar even wat papierwerk invullen, insmeren met zonnebrand, zo'n beetje vrijwillig verplicht haha. Mike is er om deze papierhandel af te ronden, maar gaat zelf niet mee. Wanneer ik binnenkom vraagt hij meteen hoe de skydive was. Ik zeg jaa die ging niet door! Balen! Morgen nog een poging;-)
Nu het busje in en op naar het meer. Ze zijn hier in de bussen erg gefixeerd op de gordel. Telkens als je in een bus stap wijst de chauffeur je op feit dat je je gordel echt dient te gebruiken. Dus ja, ook nu. Iedereen zoekt naar z'n gordel... oke haha bedankt he, iedereen trapt erin. In dit busje zitten geen gordels;-) haha en zo zijn onze gidsen dus ook de rest van de avond haha. Ze heten JJ en Magic Johnson, en nee dat verzin ik niet! We zijn met een groep van 9, exclusief de gidsen. Er zijn 4 dubbele kayaks en 1 single, die ik weet te bemachtigen:) maar daarmee blijk ik ook het pispaaltje te zijn haha... bij de veiligheidsinstructies wordt verteld over de kans van omslaan, maar dat gebeurt nooit hoor. Tenzij je natuurlijk in een single kayak zit... and so on ;-) Ach, het is gezellig en er wordt gelachen. Het is een prachtig meer en er wordt ons het een en ander verteld over de geschiedenis van het meer, het bos wat eromheen staat en over het programma om een bepaalde soort kiwi (de vogel) te helpen overleven. We kayakken verder naar een heel smal stukje van het meer. Hier moeten we heel goed sturen en opletten, er zitten heel wat scherpe bochtjes in. Op een gegeven moment kunnen we niet verder omdat het te ondiep wordt. Dan delen JJ en Magic Johnson blaadjes uit, waarvan we moeten raden wat het is. Dit dienen we te doen door het in onze mond te stoppen, 10 seconden er op kauwen en weer uitspugen. Zoals je je misschien wel in kunt denken vertrouw ik het niet helemaal met deze mannen. Ik besluit het dan ook niet te doen. Haha ik ben blij, het blijkt een peperplantblaadje te zijn en aan de gezichten van de rest af te lezen is het niet lekker haha!
En dan is het tijd voor de fotowedstrijd haha. Een vd mannen zal verderop wachten en als je het hoekje om komt moet je een originele pose aannemen. Oke.. ik laat me niet kennen maar wat moet ik toch doen? De rest kan nu mooi overleggen maar ik zit hier mooi alleen in mn kayak. Oke, ik zie takjes en meer groen. Ik steek takjes in mn haar, in mn kleren en maak een snor van soort gras. Dan maar lekker lelijk haha. Het werkt, er wordt gelachen;-) het groen kan ik weer van me afgooien. Dan is het weer tijd om terug te kayakken, het zit er alweer bijna op. JJ komt me voorbij en vraagt of ik een nieuwe trend ga zetten, wijzend naar zn haren. Hm? Oh shit, haha nog een vergeten takje in mn haar. Thanks...
We worden netjes bij ons hostel afgezet, ik bedank de mannen en ga tevreden terug naar mn hostel. Op tijd naar bed, want morgen gaat de eerste skydive om 7.30 van start. Dus wil klaar zijn voor het geval het door kan gaan.
Ik besluit de volgende ochtend zelf te bellen om te vragen of het doorgaat. Helaas, geen sprong, volgende kans om 10 uur. Ik sta op mn gemak op, ontbijt en check om de 10 minuten het weer haha. Het wordt steeds beter en wolken trekken weg. Tegen 10 uur bel ik zelf nog maar een keer en dan zegt ze ja, we gaan springen, kom maar. Haha woow... het gaat nu echt gebeuren. Ik pak mn tas en ga snel naar het kantoortje om me te melden. Onderweg hoor ik iemand 'Penny!' roepen, het is Mike, die vraagt of het nu doorgaat. Jaaa, roep ik blij! Haha wat leuk dat ze je herkennen en meeleven.
Papa wist ervan en had met hem overlegd over foto en videomateriaal. Dat is ook weer duur en wilde dat eigenlijk niet doen. Toen besloot papa heel heel lief te zijn en dat cadeau te doen! Wow! Thanks pap, dus bij het kantoortje dat nog even regelen. Geen punt, zo geregeld en nu het busje in en op naar het vliegveldje. Het is druk, veel mensen willen springen. Wanneer we aankomen, gaat er net een vliegtuigje de lucht in. Er gaan telkens drie mensen het vliegtuigje in om te springen. Er gaan nog drie andere groepjes eerst voordat ik een de beurt ben. Van alle groepjes die gaan ben ik, samen met een meisje uit Canada, de enige die de 19.000ft sprong gaat doen. Ik voel spanning en enthousiasme, maar eigenlijk geen angst. Ik heb er vooral veel zin in. Natuurlijk wel gezonde spanning, maar niet zo erg als ik had verwacht. Ik denk ook gewoon niet feitelijk aan wat ik ga doen, want dan word ik wel enorm nerveus. We zien de eerste groep springen en landen. Nouja, zien springen, we zien stipjes haha. Ik verwachtte dat ik het na het zien daarvan het misschien spannender zou vinden maar het stelt me alleen maar gerust en heb er nog meer zin in. Een van de springers vertelt dat het helemaal niet zo eng is, en, hij vertelt ons, wij zorgen er echt wel voor dat je veilig beneden komt. We zitten aan je vast, dus wat er met jou gebeurt, gebeurt ook met ons. En hij geeft ons de tip om te ontspannen en te genieten. Het is zo snel voorbij. En gil, gil alsjeblieft. Klinkt gek, maar doe dat echt, dan beleef je het veel meer! Oke, niet bang zijn, ontspannen en gillen. Gaan we doen!
Dan komt Tako op me af, stelt zich voor en maakt me klaar voor mijn sprong, hij gaat met me springen. Als ik er klaar voor ben, gaat hij er gauw vandoor, hij gaat nu eerst een andere sprong doen. Het is hier echt lopende band werk. Wanneer ze landen, komt de 'grondcrew' op ze afgerend, nemen de parachutes mee, de instructeurs pakken de nieuwe parachutes en gaan weer voor de volgende sprong. In de tijd van die volgende sprong pakt de 'grondcrew' de parachutes weer in voor de volgende sprong. Heel geroutineerd, dat schept vertrouwen. Oke, dus als deze groep landt, is het onze beurt. En dat gaat sneller dan je denkt haha. Ik heb het volledige foto en film pakket. Dat houdt in dat mijn instructeur foto's en film maakt op de camera op zn arm én dat er iemand met mij meespringt om mij te fotograferen en te filmen. Wanneer het bijna zover is neemt mijn persoonlijke fotograaf me apart voor een kort gesprekje wat wordt gefilmd. En daar gaan we dan. Ik ga als eerste het vliegtuigje in. De spanning loopt op, maar het is goede spanning. Ik ben eigenlijk best ontspannen en enthousiast. Laat maar komen! Het duurt zo'n 20 minuten voordat we op de juiste hoogte zijn. Wat is het een prachtige vlucht, we zien de gletsjer, de Tasman Sea, de bergtoppen, Lake Mapourika waar ik gekayakt heb. Ik geniet en denk nog steeds niet na over wat ik feitelijk ga doen, namelijk gewoon echt uit dit vliegtuigje springen op een hoogte van bijna 6 km, waarbij ik 80 seconden met 240 km/uur naar beneden stort, voordat de parachute open wordt getrokken. Nee als ik daar teveel over nadenk krijg ik toch wel buikpijn haha. Als we op een hoogte van 16.000ft zijn springt Julius eruit, de deur gaat open en daar gaat hij dan. Pfff oke nu toch wel ff buikpijn. Want wij gaan nog hoger. Oke, niet nadenken, het gewoon ondergaan. Paar minuten later is het zover, eerst gaat Randi (canadese meisje) en dan ga ik met Tako. Waaaaaaahhhhhhhh! What the hell hahah. Onze exit omvat een backflip, die voelde ik wel in mn buik en daarna niet meer. Dan ga je als een gek naar beneden haha. Dat is zo moeilijk te beschrijven, het is gewoon gek, tof, bizar en leuk haha. Dan voel ik ineens een enorme ruk, even schrik ik, maar dat is natuurlijk de parachute haha. De vrije val zit erop, nu ontspannen tijdens de verdere vlucht van 5 a 6 minuten naar beneden. Op adem komen en genieten. Even oefenen met de benen omhoog voor de landing. Wauw, wat is dit gaaf. Wanneer ik net geland ben komt mn fotograaf meteen op me af om te vragen hoe het was. Ik ben sprakeloos. Ik tril nog na door de enorme stoot adrenaline. Top! En nu ben ik heeeeeel blij dat ik toch foto's en een film krijg. Die kan ik paar uur later ophalen. Het is 2 uur 's middags als ik weer terug ben in het centrumpje. Papa wist dat ik op dat moment ging en ik wist dat hij wel wakker was gebleven. Dit is hét moment om even te bellen. En wat was dat ff fijn! Meteen delen en gewoon even in het Nederlands vertellen hoe het was. Dan kan papa ook gerust gaan slapen, het is in Nederland namelijk 2 uur 's nachts.
Ik ga nu eerst langs Mike, even vertellen hoe het was en m'n bon ophalen voor een gratis maaltijd, die ik krijg vanwege de combodeal. Ik krijg ook een gratis shirt van de skydive en besluit ook de hoodie te kopen. Wilde toch nog zo'n trui ergens op reis kopen en dit is wel een geschikte plek=) Goed, terug naar Mike. Zo leuk om dat met hem te delen! Hij is ook zo lekker enthousiast. We besluiten 's avonds ook nog wat te gaan drinken. Gezellig! En nee Babs, geen All You Need Is Love vereist, gewoon vriendschappelijk haha ;-)
Dan terug naar mijn hostel en op mn kamer tref ik een meisje dat net is aangekomen, maar vertel haar meteen over mn skydive! Ik moet het gewoon delen haha. Later komt andere jongen van de kamer binnen, Lloyd, ook hem vertel ik het. Ook hij reageert enthousiast. Hij is zelf bezig om te leren om zelf te springen, dus hij vindt het echt gaaf. Hij heeft een laptop bij zich en biedt aan om straks samen de film en foto's te bekijken. Ja, graag! Ik krijg namelijk het materiaal op usb, maar die kan ik niet aansluiten op mn tablet. Ik krijg ook wel een link naar dropbox zodat ik het ook online heb, maar dat kost veel meer tijd. Ik ga naar het kantoortje om mn usb op te halen, en ik mag het daar ook alvast op hun laptop kijken. Waaaaa.... wat is dat een gave film om terug te kijken. Daar ben ik zo blij mee. Haha ikke met een big smile van oor tot oor hihi. Heerlijk! Daarna op naar het restaurant om mn gratis maaltijd te innen, een lekkere pizza. Vervolgens weer terug naar het hostel. Op zoek naar Lloyd om samen de film te kijken. Zo leuk, hij vindt mn film helemaal te gek en wil hem nog een keer zien. Of ik dat ook wil? Ja duh! Haha. Jan, een andere jongen van onze kamer komt er ook bij met Sophie, die morgen de skydive gaat doen. We kletsen gezellig wat, en dan ga ik naar Mike. We drinken gezellig wat en hij laat me zien waar hij woont, echt heel gaaf. Een heel klein dorpje, Okarito, waar zo'n 30 mensen wonen, net buiten Franz. Het is aan het strand en is gewoonweg prachtig. We zien daar de zonsondergang. Wat een perfecte plek om te wonen. Dat is het mooie van mensen ontmoeten, zo kom je nog eens ergens. Dan brengt hij me weer terug naar mn hostel waar ik nog klets met Lloyd, Jan, Sophie en nog een chinees meisje waarvan ik haar naam niet kan spellen haha. Maar het is gezellig. Ik ga pas laat naar bed, ik kan de rust maar niet vinden om te slapen haha.
De volgende dag vertek ik naar Hokitika voor 2 nachten. Er is niet veel te doen, maar het is een heel fijn hostel aan het strand. Hier kan ik even bijkomen en lekker luieren. Ik heb hier dus niet veel over te vertellen. Ik ontmoet hier wel interessante mensen, zoals Thor, een amerikaan die op Antartica werkt. Hij heeft daar net 7 maanden gewerkt en heeft nu 5 maanden vrij. Interessante verhalen heeft hij te vertellen. En Amid, een man uit Israël. Jurgen uit Duitsland. En qua eten word ik erg verwend. De eerste avond heeft Jurgen teveel gekookt en mag ik met hem mee eten, wat een geluk! De volgende ochtend sta ik op en blijkt Claire, de manager, elke ochtend een heerlijk brood te bakken voor ons. Amid besluit een grote lunch te bereiden en met ons te willen delen. En als Amid ziet dat ik 's avonds soep met brood wil eten, staat hij erop dat ik met hem mee eet. Hahaha heerlijk! Ik zie een computer staan in de kamer en probeer of ik daar mn usb in kan doen om mijn skydive filmpje te kijken. Claire ziet dat en vertelt me dat dat niet werkt op die computer, maar ik mag het wel boven op haar computer kijken? Ja, tof! Ze kijkt mee en vindt het te gek, ze maakt een kopie zodat ze het aan andere gasten kan laten zien. Wat een compliment!
Zondag ga ik weer terug naar Franz voor een nacht voordat ik doorga naar Fox glacier. Het was zo gezellig met die mensen daar, dat ik daarvoor weer even terugga. En ja hoor... ze gaan vanavond pannenkoeken bakken, of ik mee wil eten? Haha ideaal. Lekker! Het is ook erg gezellig, ik voel me er een beetje door thuis. Die volgende dag ga ik toch door naar Fox, daar is een een gletsjer die ik toch wel wil zien als ik dan toch hier ben. De bus gaat pas laat en ga eerst nog naar net Wildlife centre waar ze de kiwi's helpen te overleven, ik heb nu dus echt kiwi's gezien. Wat eeen grappige beestjes. Ik mag geen foto's maken, dus kan het helaas niet laten zien.
Heb in Fox 2 nachten en dus 1 hele dag. Maar die dag is het erg slecht weer. Dus ik besluit een Penny dagje te houden, ik verwen mezelf met een zak chips, chocolade en dvd van the green mile! En ik geniet ervan. Ik heb al zoveel gedaan en ondernomen, dat deze dagen ook wel fijn zijn. Het lijkt alsof ik een beetje verzadigd ben, klinkt beetje gek maar zo voelt het wel.
Volgende dag ga ik naar Wanaka en daarna naar Queenstown. Vanuit Queenstown wil ik naar de Milford Sounds. Ben benieuwd weer!
Dag allemaal! Liefs mij
Ps. Zal nu niet meer liften ;-)
-
07 Maart 2015 - 07:19
Manon:
Heb weer genoten van je verhaal zus! Xx -
07 Maart 2015 - 07:26
Melanie:
Penny, wat een prachtig verhaal weer. Alsof ik een film bekijk. Geniet nog van al het moois wat je nog gaat meemaken X
-
07 Maart 2015 - 07:45
Hennie Embregts:
Met prikkende tranen heb ik het lieve gebaar van je vadertje gelezen. Daar zijn wij ouders nou voor!!! En dan ga jij hem meteen bellen.... Zo lief!!
Zo ben jij gewoon. Verder heb ik het hele verhaal het gevoel gehad dat ik naast je stond/liep/vloog! Bedankt lieffie om dit zo mooi te schrijven.
Dikke kus...... -
07 Maart 2015 - 08:27
Charlotte:
mooi verhaal weer Penny!
En ik kan je vertellen dat ook je volgende bestemmingen weer mooi en leuk zijn! Lekker doorgaan met genieten dus!
Liefs -
07 Maart 2015 - 09:19
Babsie:
tja, ik kan maar een ding zeggen....maar dat doe je toch al...en ik met je mee -
07 Maart 2015 - 09:22
Babsie:
je moet nu wel opschieten, anders hebben we voor niks de beste plekken bij de All You Need is love Kerstspecial! -
07 Maart 2015 - 09:44
Heidi :
Wat een belevenis weer ! Harstikke leuk om te lezen. Ik zie de Penny-dag al voor me ;) x -
08 Maart 2015 - 10:06
Lindsy:
Wow Penny wat gaaf!! Super stoer die skydive en al het andere avontuurlijks! Heel veel plezier nog!
-
09 Maart 2015 - 14:42
TANTE HANNEKE:
Hoi penny
Iedere keer probeer ik me in te leven hoe het allemaal gaat, maar deze keer heb ik het van een afstand
bekeken mij te link om het zo mee te maken.
Wel erg leuk voor jou.
De tijd gaat nu in eens heel snel penny ,geniet nog maar lekker .
Groetjes tante hanneke
-
10 Maart 2015 - 09:22
Miranda:
Beetje laat, maar ik ben er nu pas goed voor gaan zitten. Dit is weer geen 'belevenis' om even tussendoor in stukken te lezen (wel geprobeerd, geen succes). Kindjes naar school, beker melk op tafel (voor de 'Penny-experience') en dan zit ik binnen een paar zinnen weer in Nieuw Zeeland. Geweldig, bedankt.
Nu back to reality, de wasmachine heeft al talloze keren gepiept en dan op naar de sportschool. Jammer, ik was liever nog langer in Nieuw Zeeland gebleven. -
13 Maart 2015 - 08:26
Anja Kremers:
wat een prachtige verhalen! wat kun jij mooi schrijven, het is net of ik er zelf bij ben!
geniet er nog van want het schiet alweer op, de tijd gaat snel!
nog heel veel plezier!!
anja kremers -
14 Maart 2015 - 18:37
Petra Hermans :
Prachtig verhaal wat jij allemaal onder neemt mijn compliment .
Geniet nog wat je gaat ondernemen ,de tijd gaat nu snel .
Heel veel Gr Petra Hermans !!!! -
15 Maart 2015 - 16:01
Maria:
Wat een verhaal. Ik zit hier met rode koontjes te genieten van al dat moois wat jij ziet en meemaakt.
Fijn dat ik 1 keer per week ga lopen met mama, dan hoor ik nog meer nieuwtjes. Geniet nog lekker van alweer de laatste weekjes. Groetjes Maria
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley