Nelson & Golden Bay
Door: Penny
Blijf op de hoogte en volg Penny
01 Maart 2015 | Nieuw Zeeland, Nelson
Nelson & Golden Bay,
En van Kaikoura ging ik naar Nelson. Maar eerst wil ik even kwijt, wat ik elke keer vergeet te schrijven, het verkeer aan de linkse kant! Mijn god, wat moet ik daar aan wennen. Begint nu pas en beetje te komen dat ik niet eerst vijf minuten moet nadenken van welke kant het verkeer komt, het is zo tegennatuurlijk haha. Maar goed, Nelson!
Vanuit Nelson heb ik een dagtour gedaan naar het Abel Tasman Nationaal Park. Er zijn vele opties om het park te bezoeken, van een dagtour op verschillende manieren tot aan een vijfdaagse wandeltocht van begin tot eind. Ik koos voor een makkelijke en relaxte optie. Met de bus word ik in Nelson opgehaald en naar Kaiteriteri gebracht. Daar stap ik op de boot en deze vaart me langs het hele park, het is een mooi tochtje, we varen langs apple split rock, een grote rots die eruit ziet als een appel die door de helft is gesneden, ook langs Adele Island, waar we zeehondjes zien. Op de tocht terug naar Kaiteriteri word ik afgezet op het strand van Apple Tree Bay, waar ik een mooie wandeling van 2 uur ga doen naar Anchorage, een ander strand. En ja wat is de wandeling mooi, en makkelijk! Alleen in het begin even omhoog en daarna lekker vlak hihi:) Ik loop langs de kust, maar dus een stukje hoger en tussen het pad en de zee staat bebossing en natuurlijk ook aan de kant van het Nationaal park. Door de bossen heen zie je stukjes van de zee wat een heel mooi effect heeft. Af en toe zijn er lagere bosjes waardoor je vrije uitkijk op de zee hebt. Het is hier echt heel mooi. Ik zag folders met helderblauw water en prachtige zandstranden en ik had niet verwacht dat het echt zo mooi was! Na de wandeling kom ik op het strand van Anchorage. Hier kan ik nog een uur doorbrengen voordat de boot me weer komt halen. Het waait vrij hard, dus het is een beetje fris, maar genieten van liggen op een lakentje op het strand doe ik toch wel! Dan nog een tochtje met de boot terug naar Kaiteriteri en met de bus verder naar Nelson. Wat een mooie dag!
Het hostel heeft trouwens een heerlijke extra, ze serveren in de avond warme chocoladecake/pudding met vanille ijs! Mmmm smullen. Dat vindt de rest ook, want om 20 uur precies staat er al een hele rij te wachten haha.
De volgende dag besluit ik lekker uit te slapen, want dat is al ff geleden. Heerlijk! Het is mooi weer, misschien ga ik wel naar het strand hier. Ik zie wel... dan krijg ik een berichtje van Mira, meisje dat ik in Kaikoura heb leren kennen, ze is vandaag ook in de stad en vraagt of ik zin heb om iets te doen samen. Dus dat doen we. Er is in de stad een klein marktje, dus daar gaan we naartoe. We lopen gezellig door de rest van de stad, lunchen en winkelen wat. Ik voel me even geen backpacker, maar gewoon iemand die met een vriendin op 'zaterdag' lekker naar de stad gaat. Ook wel lekker:) het was gezellig!
Mira werkt in een B&B net buiten het centrum en gaat aan het einde vd middag weer terug. Ik koop een lekker ijsje en ga op een mooi plekje van mn ijsje genieten en daarna wat lezen. Wat een heerlijk ontspannen dagje.
's Avonds ga ik nog wat drinken met paar mensen die ik in het hostel heb leren kennen, was gezellig. Morgen ga ik op aanraden van Mira naar de Golden Bay, zal daar verblijven in een hostel, 10 km boven Collingwood. Toen ik telefonisch reserveerde zei ze oke, als je komt, zorg dat je boodschappen en geld bij je hebt, want hier is zo goed als niks. Haha geweldig toch. Dus bepakt met boodschappen vertrek ik met de bus naar Collingwood. De bus gaat niet verder dan daar, gelukkig komt Dalia (manager) ons halen. Want John, een man van ongeveer 60 uit Canada gaat ook naar The Innlet, zoals het hostel heet. Mira had gelijk, het is geweldig hier. Afgelegen, omringd door bossen, staat die prachtige oude houten huis, omgetoverd tot een hostel. Het heeft een geweldige veranda rond het huis, mijn kamer heeft deuren die openen naar de veranda. Heerlijk! In zo'n huis zou ik zonder twijfelen willen wonen. Blij dat ik hier 3 nachten heb geboekt. In Nieuw Zeeland heb je veel backpackers die ook aan Wwoofing doen, dat is werken voor accomodatie. In The Innlet zijn er ook paar, het hele hostel voelt echt als een thuis. En dalia loopt hier ook heel de dag rond en is geïnteresseerd in iedereen, zorgt ervoor dat iedereen zich welkom voelt en is in voor een grapje, er wordt hier veel gelachen.
Ik heb gehoord van Mira dat je hier een Horse Trek kan doen en heb daar meer info over gezocht en besloten dit te willen gaan doen. Dus de volgende dag is het zover, op naar de paarden. Het is prachtig weer, wat een geluk. Hoe kom ik daar vroeg ik aan Dalia. "Oh, just hitchhike, it's so easy." Haha dus daar ging ik, voor het eerst liften. Er is maar een weg die daar naartoe gaat en is maar 10, 15 minuten rijden, dus inderdaad makkelijk, maar toch vreemd. Een aardige jongen neemt me mee en zet me bij de paarden af. Hij gaat naar Farewell Spit. Dat ging inderdaad makkelijk.
Ik mag vandaag een ritje maken op Andy, een gevoelig en braaf paard dat geen gekke dingen doet. Veilig voor mij dus. Het is een prachtig paard, ik heb er zin in! Er is verder niemand die op dit tijdstip deze tocht doet, dus ik ben alleen met Pam, mijn gids. De tocht leidt naar Triangle Valley, waarbij we een stukje over de weg gaan, door een innlet (water) en weer over de weg. We gaan daar vervolgens door de paddocks en over met gras begroeide duinen, waar we een prachtig uitzicht hebben over Farewell Spit. Sommige stukjes zijn best steil omhoog en omlaag, maar ik vertrouw Andy en samen komen we er! Wat vind ik dit ook weer bijzonder. Weer een onderdeel van McLeod's Daughters beleefd haha... ;-). We rijden zo'n twee uur, op de terugweg rijden we weer door het water, maar nu staat het water veel hoger, dus voeten hups omhoog, hahah wat en lol en wat leuk! Ik heb weer ultiem genoten. Dit ga ik wel voelen morgen!
Om weer terug naar mijn hostel te gaan zal ik weer moeten liften. Bij de stallen komt er net een meisje informeren naar de tochten en wil gaan als ik ook wil gaan, dus ik grijp mijn kans en vraag om een lift. Geen punt! Ze kan me halverwege brengen, top. Ik loop wat verder en probeer weer een lift te krijgen, maar niemand stopt. Ik ben niet heel ver meer van het hostel verwijderd, misschien nog een 20 minuutjes lopen. Ik zie een auto aankomen en besluit het nog 1 keer te proberen en ja hoor, hij stopt, yes! En wat blijkt?.. het is dezelfde man als van de heenweg hahaha, hoe toevallig wil je het hebben. De rest van de dag relax ik rondom het prachtige huis dat mijn hostel is.
De volgende dag is het wederom prachtig weer. Manuela, een duitse gast van het hostel, vraagt of ik zin heb om met haar mee te gaan naar Farewell Spit en Wharariki Beach, zij heeft een auto. Ideaal, ik ga gezellig met haar mee. Wat is het prachtig, we rijden langs en lopen op verschillende zelfde plekken waar ik de dag ervoor paard heb gereden. Op mn gemak bekijk ik nog eens waar ik gereden heb, heerlijk! En wat is het mooi bij farewell spit, maar Wharariki Beach overtreft het. Wauw, zoooo mooi. In de verte zien we ook nog zeehondjes die lekker aan het spelen zijn. We genieten ervan.
In het hostel geniet ik nog van een mooie avond buiten op de veranda, onder de sterren en gezellige gesprekken met andere gasten, dalia en de wwoofers. En dan is het de volgende dag helaas weer tijd om verder te gaan. De eerste keer dat ik het echt jammer vind om hier weg te gaan. Ik had nog bekeken om een nacht langer te blijven, maar ze was al volgeboekt. Voordat Dalia mij bij de bus afzet in Collingwood, maken we nog een korte stop bij een kleine chocolade shop. Ik koop een chocoladecake en chocoladefudge met kokos. Wow, wat is dat lekker, mmmmm.....! Heerlijke snack voor in de bus.
Ik ga nog voor 2 nachten terug naar Nelson, zodat ik nog een hele dag daar heb voordat ik naar Franz Josef ga. Die dag wilde ik nog een wandeling doen, maar het regende en tegen de tijd dat het beter werd, was het al later en heb ik gewoon wat in het stadje rondgewandeld. De zon ging zelfs nog schijnen, dus toen heb ik nog fijn op een bankje langs de rivier gezeten en in mijn boek gelezen. Ik houd van lezen, doe het thuis veel te weinig, dat kan ik hier allemaal mooi inhalen, zo fijn!
's Avonds nog eenmaal genieten van het lekkere toetje, slapen en de volgende ochtend op naar Franz Josef!
Liefs, Penny
En van Kaikoura ging ik naar Nelson. Maar eerst wil ik even kwijt, wat ik elke keer vergeet te schrijven, het verkeer aan de linkse kant! Mijn god, wat moet ik daar aan wennen. Begint nu pas en beetje te komen dat ik niet eerst vijf minuten moet nadenken van welke kant het verkeer komt, het is zo tegennatuurlijk haha. Maar goed, Nelson!
Vanuit Nelson heb ik een dagtour gedaan naar het Abel Tasman Nationaal Park. Er zijn vele opties om het park te bezoeken, van een dagtour op verschillende manieren tot aan een vijfdaagse wandeltocht van begin tot eind. Ik koos voor een makkelijke en relaxte optie. Met de bus word ik in Nelson opgehaald en naar Kaiteriteri gebracht. Daar stap ik op de boot en deze vaart me langs het hele park, het is een mooi tochtje, we varen langs apple split rock, een grote rots die eruit ziet als een appel die door de helft is gesneden, ook langs Adele Island, waar we zeehondjes zien. Op de tocht terug naar Kaiteriteri word ik afgezet op het strand van Apple Tree Bay, waar ik een mooie wandeling van 2 uur ga doen naar Anchorage, een ander strand. En ja wat is de wandeling mooi, en makkelijk! Alleen in het begin even omhoog en daarna lekker vlak hihi:) Ik loop langs de kust, maar dus een stukje hoger en tussen het pad en de zee staat bebossing en natuurlijk ook aan de kant van het Nationaal park. Door de bossen heen zie je stukjes van de zee wat een heel mooi effect heeft. Af en toe zijn er lagere bosjes waardoor je vrije uitkijk op de zee hebt. Het is hier echt heel mooi. Ik zag folders met helderblauw water en prachtige zandstranden en ik had niet verwacht dat het echt zo mooi was! Na de wandeling kom ik op het strand van Anchorage. Hier kan ik nog een uur doorbrengen voordat de boot me weer komt halen. Het waait vrij hard, dus het is een beetje fris, maar genieten van liggen op een lakentje op het strand doe ik toch wel! Dan nog een tochtje met de boot terug naar Kaiteriteri en met de bus verder naar Nelson. Wat een mooie dag!
Het hostel heeft trouwens een heerlijke extra, ze serveren in de avond warme chocoladecake/pudding met vanille ijs! Mmmm smullen. Dat vindt de rest ook, want om 20 uur precies staat er al een hele rij te wachten haha.
De volgende dag besluit ik lekker uit te slapen, want dat is al ff geleden. Heerlijk! Het is mooi weer, misschien ga ik wel naar het strand hier. Ik zie wel... dan krijg ik een berichtje van Mira, meisje dat ik in Kaikoura heb leren kennen, ze is vandaag ook in de stad en vraagt of ik zin heb om iets te doen samen. Dus dat doen we. Er is in de stad een klein marktje, dus daar gaan we naartoe. We lopen gezellig door de rest van de stad, lunchen en winkelen wat. Ik voel me even geen backpacker, maar gewoon iemand die met een vriendin op 'zaterdag' lekker naar de stad gaat. Ook wel lekker:) het was gezellig!
Mira werkt in een B&B net buiten het centrum en gaat aan het einde vd middag weer terug. Ik koop een lekker ijsje en ga op een mooi plekje van mn ijsje genieten en daarna wat lezen. Wat een heerlijk ontspannen dagje.
's Avonds ga ik nog wat drinken met paar mensen die ik in het hostel heb leren kennen, was gezellig. Morgen ga ik op aanraden van Mira naar de Golden Bay, zal daar verblijven in een hostel, 10 km boven Collingwood. Toen ik telefonisch reserveerde zei ze oke, als je komt, zorg dat je boodschappen en geld bij je hebt, want hier is zo goed als niks. Haha geweldig toch. Dus bepakt met boodschappen vertrek ik met de bus naar Collingwood. De bus gaat niet verder dan daar, gelukkig komt Dalia (manager) ons halen. Want John, een man van ongeveer 60 uit Canada gaat ook naar The Innlet, zoals het hostel heet. Mira had gelijk, het is geweldig hier. Afgelegen, omringd door bossen, staat die prachtige oude houten huis, omgetoverd tot een hostel. Het heeft een geweldige veranda rond het huis, mijn kamer heeft deuren die openen naar de veranda. Heerlijk! In zo'n huis zou ik zonder twijfelen willen wonen. Blij dat ik hier 3 nachten heb geboekt. In Nieuw Zeeland heb je veel backpackers die ook aan Wwoofing doen, dat is werken voor accomodatie. In The Innlet zijn er ook paar, het hele hostel voelt echt als een thuis. En dalia loopt hier ook heel de dag rond en is geïnteresseerd in iedereen, zorgt ervoor dat iedereen zich welkom voelt en is in voor een grapje, er wordt hier veel gelachen.
Ik heb gehoord van Mira dat je hier een Horse Trek kan doen en heb daar meer info over gezocht en besloten dit te willen gaan doen. Dus de volgende dag is het zover, op naar de paarden. Het is prachtig weer, wat een geluk. Hoe kom ik daar vroeg ik aan Dalia. "Oh, just hitchhike, it's so easy." Haha dus daar ging ik, voor het eerst liften. Er is maar een weg die daar naartoe gaat en is maar 10, 15 minuten rijden, dus inderdaad makkelijk, maar toch vreemd. Een aardige jongen neemt me mee en zet me bij de paarden af. Hij gaat naar Farewell Spit. Dat ging inderdaad makkelijk.
Ik mag vandaag een ritje maken op Andy, een gevoelig en braaf paard dat geen gekke dingen doet. Veilig voor mij dus. Het is een prachtig paard, ik heb er zin in! Er is verder niemand die op dit tijdstip deze tocht doet, dus ik ben alleen met Pam, mijn gids. De tocht leidt naar Triangle Valley, waarbij we een stukje over de weg gaan, door een innlet (water) en weer over de weg. We gaan daar vervolgens door de paddocks en over met gras begroeide duinen, waar we een prachtig uitzicht hebben over Farewell Spit. Sommige stukjes zijn best steil omhoog en omlaag, maar ik vertrouw Andy en samen komen we er! Wat vind ik dit ook weer bijzonder. Weer een onderdeel van McLeod's Daughters beleefd haha... ;-). We rijden zo'n twee uur, op de terugweg rijden we weer door het water, maar nu staat het water veel hoger, dus voeten hups omhoog, hahah wat en lol en wat leuk! Ik heb weer ultiem genoten. Dit ga ik wel voelen morgen!
Om weer terug naar mijn hostel te gaan zal ik weer moeten liften. Bij de stallen komt er net een meisje informeren naar de tochten en wil gaan als ik ook wil gaan, dus ik grijp mijn kans en vraag om een lift. Geen punt! Ze kan me halverwege brengen, top. Ik loop wat verder en probeer weer een lift te krijgen, maar niemand stopt. Ik ben niet heel ver meer van het hostel verwijderd, misschien nog een 20 minuutjes lopen. Ik zie een auto aankomen en besluit het nog 1 keer te proberen en ja hoor, hij stopt, yes! En wat blijkt?.. het is dezelfde man als van de heenweg hahaha, hoe toevallig wil je het hebben. De rest van de dag relax ik rondom het prachtige huis dat mijn hostel is.
De volgende dag is het wederom prachtig weer. Manuela, een duitse gast van het hostel, vraagt of ik zin heb om met haar mee te gaan naar Farewell Spit en Wharariki Beach, zij heeft een auto. Ideaal, ik ga gezellig met haar mee. Wat is het prachtig, we rijden langs en lopen op verschillende zelfde plekken waar ik de dag ervoor paard heb gereden. Op mn gemak bekijk ik nog eens waar ik gereden heb, heerlijk! En wat is het mooi bij farewell spit, maar Wharariki Beach overtreft het. Wauw, zoooo mooi. In de verte zien we ook nog zeehondjes die lekker aan het spelen zijn. We genieten ervan.
In het hostel geniet ik nog van een mooie avond buiten op de veranda, onder de sterren en gezellige gesprekken met andere gasten, dalia en de wwoofers. En dan is het de volgende dag helaas weer tijd om verder te gaan. De eerste keer dat ik het echt jammer vind om hier weg te gaan. Ik had nog bekeken om een nacht langer te blijven, maar ze was al volgeboekt. Voordat Dalia mij bij de bus afzet in Collingwood, maken we nog een korte stop bij een kleine chocolade shop. Ik koop een chocoladecake en chocoladefudge met kokos. Wow, wat is dat lekker, mmmmm.....! Heerlijke snack voor in de bus.
Ik ga nog voor 2 nachten terug naar Nelson, zodat ik nog een hele dag daar heb voordat ik naar Franz Josef ga. Die dag wilde ik nog een wandeling doen, maar het regende en tegen de tijd dat het beter werd, was het al later en heb ik gewoon wat in het stadje rondgewandeld. De zon ging zelfs nog schijnen, dus toen heb ik nog fijn op een bankje langs de rivier gezeten en in mijn boek gelezen. Ik houd van lezen, doe het thuis veel te weinig, dat kan ik hier allemaal mooi inhalen, zo fijn!
's Avonds nog eenmaal genieten van het lekkere toetje, slapen en de volgende ochtend op naar Franz Josef!
Liefs, Penny
-
01 Maart 2015 - 07:45
Saskia:
Penny, wat is dit genieten! Wat een vrij gevoel! Je vermaakt je top zo te lezen. Nog fijn genieten!
Groetjes, Saskia -
01 Maart 2015 - 09:24
Ma:
Dat is lekker wakker worden op zondagmorgen.Een mooi verslag om te lezen!!!
Wij genieten hier volop mee met jou.
Alleen liften pff...
liefs Ma xxx -
01 Maart 2015 - 09:42
Heidi:
Wat een mooi verhaal weer. Wat lijkt het me ontzettend mooi daar. Geniet ze nog de komende weken. X -
01 Maart 2015 - 10:59
Manon:
Lieve zus.. wat een avonturen, liften...! Vond je dat niet spannend? En wat moet het daar zo ontzettend mooi zijn! Vond het leuk weer een verhaal van je te lezen! Knuffel! -
01 Maart 2015 - 14:50
Miranda:
Nu je te paard door de paddock's hebt gereden benoem ik je bij deze officieel tot Penny McLoed. -
01 Maart 2015 - 16:28
Tante Hanneke:
hoi penny, ik heb net weer even zitten genieten wat een mooi verslag,
heb je nog last gehad van je paardrijden?
Ik ben benieuwt naar je volgende verhaal er komen er vast nog een paar je
hebt tenslotte nog 4 mooie weken voor de boeg,geniet er van!!!!!
Groetjes tante hanneke
-
02 Maart 2015 - 03:20
Penny:
Bedankt voor de lieve reacties weer!
Nou tante hanneke, best wel wat spierpijn gehad ja haha. Maar dat was het waard. Volgende verslag zal ik mn skydive avontuur beschrijven!
Liefs Xx -
02 Maart 2015 - 16:12
Pa:
Weer echt mooi geschreven hoor!
Daar zit ik op te wachten ja, skydive avontuur!
Liefs xxx -
05 Maart 2015 - 15:11
Petra Hermans :
Wat weer een mooi verhaal echt genieten ,en dat mooie weer .
Ben een beetje jaloers ,dat liften was wel spannend
Nog een paar weekjes voor de boeg .
Veel Gr Petra !!!! -
06 Maart 2015 - 08:47
Hennie Embregts:
Lieverd, WOW! Prachtige verhalen.
Ben weer helemaal bij. Wat een belevenissen!!
Dat je geniet hoef ik niet te vragen!
Het liften bezorgde me wel kippenvel, rrrrr. Doe dat maar niet meer Penny Mcloud
Dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
